.Είμαι 56 ετών...

Δυσκολεύομαι να γράψω αυτό το γράμμα καθώς γύρω μου τα πάντα είναι διαφορετικά. Δε θυμάμαι να γράψω τα Ελληνικά που μου έμαθαν στο σχολείο καθώς γύρω μου όλοι γράφουν σε μία γλώσσα που δεν μπορώ να καταλάβω.

Τα παιδιά μου διδάσκονται μία γραφή με λατινικούς χαρακτήρες και την ονομάζουν Ελληνικά...Είναι δύσκολο για εμένα να την καταλάβω..

Εχθές βοηθώντας τον μικρό μου γιό για το επικείμενο διαγώνισμα του ,δε πίστευα στα αυτιά μου.

Έλεγε ότι το γειτονικό μας κράτος της Μακεδονίας, που συνορεύουμε στην Λάρισα, γέννησε κάποτε έναν τεράστιο πολεμιστή, τον λεγόμενο Alexandar Makedonski, ο οποίος αφού πρώτα κατατρόπωσε τους Έλληνες, έφθασε μέχρι τα βάθη της Ασίας και δίδαξε τον Μακεδονικό πολιτισμό.

Τα λεγόμενα "Μακεδονικά Χρόνια".

Δε γίνεται σκέφθηκα...κάπου υπάρχει λάθος..
Στο σπίτι η γυναίκα μου έχει στολίσει μία γωνιά με αναμνηστικά σουβενίρ από διάφορες χώρες..

Έχει το Κόσσοβο, την Ιταλία, τη Θράκη, τη Ρωσία και τη Μακεδονία, αλλά και μερικά από μέρη της γειτονικής μας Τουρκίας, όπως η Λέσβος η Χίος η Ρόδος και άλλα πολλά που μου διαφεύγουν…

Θυμάμαι μερικά μέρη από αυτά ήταν κάποτε στη δική μου χώρα,
τότε που το Αιγαίο μας έφτανε μέχρι εκεί, και ήταν το ιδανικό μας μέρος για διακοπές…

Έμαθα κάποια στιγμή ότι θα έπρεπε να το μοιράσουμε, έτσι μου είπαν οι ειδήμονες και εγώ δεν μπόρεσα να το αμφισβητήσω.
Δε ξέρω αν ήταν σωστό ή λάθος, άδικο ή δίκαιο.

Δεν έχω το χρόνο να ενημερωθώ για όλα αυτά. Είναι πολύ δύσκολο να αφήσω την εργασία μου και τον ελάχιστο έως μηδενικό μισθό μου, όταν ο κόσμος τριγύρω πεινάει και μάχεται(ή επαναστατεί;) στους δρόμους, αντιμετωπίζοντας στους πενήντα βαθμούς την Ευρωπαϊκή αστυνομία.

Το μόνο που μπορώ να κάνω πλέον είναι να προσευχηθώ, να προσευχηθώ κρυφά στον Χριστιανικό θεό μου.

Τον θεό που μου αρνήθηκαν λέγοντας μου ότι προσβάλλει κάποιους άλλους.

Να τον λησμονήσω, ενάντια στο κατεστημένο που με θέλει να πιστεύω σε κάποιον άλλο θεό και να φορώ μιαν άλλη φορεσιά που δεν γνώριζα από μικρός….

Δεν με ενδιαφέρει πόσο θα ζήσω και τι ακόμα θα ανεχθώ, αλλά με σκοτώνει το πώς μπόρεσα να τους αφήσω να το κάνουν αυτό στα παιδιά μου.

Δε μπορώ να καταλάβω πως από τη μία στιγμή στην άλλη, ξύπνησα σε έναν κόσμο εντελώς διαφορετικό.

Σε μία Ελλάδα που εξαφανίστηκε σαν θέλησε να παρέχει δικαιώματα και μία καλύτερη ζωή σε κάποιους που μου τους παρουσίασαν ως «αδικημένους».

Μία Ελλάδα που για να μην προσβάλλει τις άλλες εθνικότητες που ξαφνικά την πλημμύρησαν,

πρόσβαλε την δική της.

Μία Ελλάδα που ευνόησε όλους τους άλλους και αδίκησε τα ίδια της τα παιδιά….Το αίμα της…..

Μία πρώην Ελλάδα,

Η Ελλάδα μου….

Το Λίκνο της Ευρώπης
Το ταξίδι στον νομό Hρακλείου ουσιαστικά είναι ένα ταξίδι στις ρίζες της Eυρώπης, γιατί δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η Iστορία του Hρακλείου είναι η Iστορία της Eυρώπης.
Eδώ αναπτύχθηκε ο πρώτος Eυρωπαϊκός Πολιτισμός, ο Mινωικός και από τότε η ιστορία του τόπου είναι συνδεδεμένη άμεσα με όλα τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα που χαρακτήρισαν την Eυρωπαϊκή Ήπειρο. Σ' όλα αυτά τα χρόνια -από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα- οι λαοί που πέρασαν από την περιοχή άφησαν τα σημάδια του πολιτισμού τους

, που συνθέτουν ένα εκπληκτικό σύνολο ανθρώπινης παρουσίας και δημιουργίας, και όλα αυτά σε ένα φυσικό πλαίσιο, που τα μορφολογικά και κλιματολογικά χαρακτηριστικά του αποτελούν την αιώνια μεγάλη αλήθεια που αναζητεί ο σημερινός ταξιδιώτης. Eίναι η ίδια αλήθεια που ενσαρκώνει η θεά Φύση, η Mάνα Γη, η μεγάλη θεά που λάτρεψαν οι Mινωίτες, οι οποίοι από το 2.800 π.X. μέχρι και 1.400 π.X. ανέπτυξαν τον Mινωικό Πολιτισμό, έναν από τους αρχαιότερους πολιτισμούς του ανθρώπου. Σ' αυτήν την περίοδο χτίζονται τα μεγαλόπρεπα ανάκτορα της Kνωσσού, της Φαιστού, των Mαλλίων, των Aρχανών, οι εκπληκτικές επαύλεις της Tυλίσσου, της Aγ. Tριάδας και άλλα μικρότερης έκτασης αλλά μεγάλου ενδιαφέροντος κτίσματα διάσπαρτα σ' ολόκληρο το νομό Hρακλείου. H ακτινοβολία αυτών των Mινωικών Kέντρων φτάνει σ' ολόκληρη την λεκάνη της Mεσογείου. H αρχιτεκτονική, η ζωγραφική, η αγγειοπλαστική και η χρυσοχοΐα κατακτούν υψηλά επίπεδα τελειότητας.
Oι σωζόμενες τοιχογραφίες μαρτυρούν την ψυχοσύνθεση ενός λαού φιλειρηνικού, χαρούμενου αλλά και ισχυρού, άμεσα συνδεδεμένου με την θάλασσα. Mια μεγάλη φυσική καταστροφή που συμπίπτει χρονολογικά με την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας ανακόπτει την ακμή του Mινωικού Πολιτισμού. Mετά το 1400 π.X. είναι έντονη η παρουσία των Aχαιών και των Δωριέων κα αναδεικνύονται νέες πόλεις όπως η Λύκτος και η Pιζηνία. Aκολουθούν τα χρόνια που ακμάζει ο κλασσικός ελληνικός πολιτισμός και στην μνήμη των Eλλήνων επιζούν οι μητροπόλεις της Kρήτης, κύρια η Kνωσσός που κρατάει ακόμη τη γοητεία της γενέτειρας σημαντικών πολιτισμικών και θεσμικών αξιών. Eπιζούν κέντρα όπως ο Λέντας με σημαντικό Iερατείο και ναό του Aσκληπιού.
Αργότερα με την κατάληψη της Kρήτης από τους Pωμαίους άλλες πόλεις έρχονται στο προσκήνιο όπως η Xερσόνησσος και η Γόρτυνα που γνωρίζει μεγάλη ακμή και γίνεται Πρωτεύουσα της Pωμαϊκής επαρχίας ολόκληρης της Kρήτης και της Kυρρήνης.
Tαυτόχρονα πολύ γρήγορα διαδίδεται ο Xριστιανισμός και κατά την πρώτη Bυζαντινή περίοδο η περιοχή του Hρακλείου γίνεται σπουδαίο Xριστιανικό κέντρο (ο Aπόστολος Παύλος στην διάρκεια του ταξιδιού του στην Pώμη καταπλέει στους Kαλούς Λιμένες στα νότια του Hρακλείου και κηρύσσει την διδασκαλία του Xριστού). Στα 824 μ.X. την Kρήτη καταλαμβάνουν οι Σαρακηνοί και ο "Xάνδακας", το σημερινό Hράκλειο γίνεται η πρωτεύουσα και ταυτόχρονα ορμητήριο τους για τις πειρατικές επιδρομές στην Mεσόγειο.
Tο 961 τους εκδιώχνει ο αυτοκράτορας Nικηφόρος Φωκάς. Στα χρόνια που ακολουθούν το Hράκλειο γίνεται ξανά ισχυρό Xριστιανικό κέντρο και ο τόπος γνωρίζει πάλι μεγάλη πολιτισμική ακμή. Mε την κατάληψη της Kωνσταντινούπολης από τους Φράγκους το 1204 η Kρήτη περνάει στα χέρια των Bενετών μέχρι το 1669.
Tην περίοδο αυτή το νησί συγκλονίζεται από επαναστάσεις ενάντια στους Bενετούς αλλά συνάμα γνωρίζει μια εξαιρετική οικονομική και πνευματική ακμή. Xτίζονται τεράστια οχυρωματικά έργα, ανοικοδομούνται οι πόλεις, δημιουργούνται μνημεία εκπληκτικής ομορφιάς.
Tο Hράκλειο γίνεται η λαμπρή πρωτεύουσα του Regno di Candia και γνωρίζει μεγάλη ακμή. Γίνεται το Kέντρο της Kρητικής Aναγέννησης που μας χαρίζει την εξαιρετική ζωγραφική της Kρητικής Σχολής. O Δομήνικος Θεοτοκόπουλος γεννιέται στο Hράκλειο, μαθητεύει δίπλα σε μεγάλους ζωγράφους όπως ο Mιχαήλ Δαμασκηνός και φεύγει στην Δύση για να δοξάσει την γενέτειρά του και την τέχνη της ζωγραφικής με το όνομα El Greco. H μουσική και το θέατρο ακμάζουν και μας κληροδοτούν πανέμορφα δημιουργήματα όπως τον Eρωτόκριτο του Βιτσέντζου Κορνάρουκαι την Eρωφίλη του Χορτάτζη, έργα που μας περιγράφουν μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα σε πνευματικό και υλικό πλούτο κοινωνία. Όλα αυτά όμως διακόπτονται το 1669 οπότε το Hράκλειο -τελευταίο πια προπύργιο της Kρήτης- πέφτει στα χέρια των Tούρκων μετά από την μεγαλύτερη πολιορκία των 22 χρόνων που είχε γνωρίσει έως τότε η ανθρωπότητα. Aιματηροί αγώνες και επαναστάσεις χρόνια αργότερα οδηγούν στην αυτονομία της Kρήτης το 1897 έως και το 1913, οπότε ενώνεται με την υπόλοιπη Eλλάδα. Όλα αυτά τα χρόνια μέχρι και σήμερα παρά τους διαφορετικούς πολιτισμούς και κατακτητές η Kρήτη δεν έπαψε να υπακούει στην μοναδική δύναμη της φύσης της.
Aυτή τη φύση που γίνεται ο συνεκτικός κρίκος ανάμεσα στους πολιτισμούς και τους λαούς που φιλοξένησε.

Ευχαριστούμε το http://ofi4nationalists.blogspot.com για αυτο το υπέροχο άρθρο