Όταν ο Περικλής δεν μπορούσε, όντας κυβερνήτης της πόλεως, να αναγνωρίσει τον γιο του, του οποίου η μητέρα ήταν Ελληνίδα από την Μίλητο, σαν Αθηναίο πολίτη, λόγω του «περί νόθων» νόμου, ο οποίος απαιτούσε και ο πατέρας και η μητέρα να είναι ΓΝΗΣΙΟΙ Αθηναίοι

Ο Περικλής από τον πρώτο του γάμο με Αθηναία είχε αποκτήσει δύο γιους. Τον Ξάνθιππο και τον Πάραλο. Στον τρομερό λοιμό που ξέσπασε στην διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου, έχασε πρώτα την αδελφή του και μετά τους δύο γιους του. Στην κηδεία μάλιστα του δευτέρου όπως γράφει ο Θουκυδίδης δεν άντεξε και ξέσπασε σε λυγμούς. Από τον γάμο του με την περίφημη Ασπασία, ο Περικλής είχε αποκτήσει έναν γιο, ο οποίος είχε πάρει το όνομά του, Περικλής. Όμως, η Ασπασία δεν ήταν Αθηναία, ήταν Ελληνίδα φυσικά, αλλά από την πόλη Μίλητο. Σύμφωνα με νόμο που είχε κάνει ο ίδιος ο Περικλής τον περί νόθων νόμο, Αθηναίος πολίτης μπορούσε να είναι κανείς μόνο εάν και οι δύο γονείς του είναι όχι απλά Έλληνες, αλλά Αθηναίοι πολίτες! Πολύ «ρατσιστής» δεν ήταν για δημοκράτης ο Περικλής, σύμφωνα με τα δεδομένα των σημερινών «δημοκρατών»;
Βλέποντας όμως να ορφανεύει ο πατρικός του οίκος, ο Περικλής ζήτησε να γίνει εξαίρεση και να θεωρηθεί γνήσιος γιος του και ισότιμος Αθηναίος πολίτης ο Περικλής ο νεότερος. Όμως, η δημοκρατία των Αθηνών του το αρνήθηκε. Μόνο, το 429π.Χ., λίγο πριν πεθάνει, ο Περικλής που ήδη είχε ασθενήσει και αυτός από τον λοιμό, ο οποίος σύμφωνα με σύγχρονους επιστήμονες, οι οποίοι εξέτασαν ομαδικούς τάφους, πριν λίγα μόλις χρόνια, επρόκειτο για ένα είδος τυφοειδούς πυρετού, ο Περικλής, λοιπόν, ζητά και πάλι λίγο πριν τον θάνατό του, να αναγνωρισθεί Αθηναίος πολίτης ο γιος του. Πράγματι, η Αθήνα του κάνει την χάρη και έτσι όπως αναφέρει ο Θουκυδίδης καταγράφεται εις τους καταλόγους των «φρατόρων» ο Περικλής ο νεότερος. Δεν θα περάσουν πολλά χρόνια και ο Περικλής ο υιός του Περικλέους είναι ένας από τους δέκα Στρατηγούς των Αθηναίων, οι οποίοι κατενίκησαν τους αντιπάλους τους στην ναυμαχία των Αργινουσών, αλλά κατηγορήθηκαν ότι δεν περισυνέλλεξαν τα πτώματα των νεκρών και για τον λόγο αυτό καταδικάστηκαν σε θάνατο. Στην δίκη η οποία είχε γίνει μάλιστα, ο Σωκράτης είχε μειοψηφήσει, αλλά τελικά με την αρχή της πλειοψηφίας η καταδίκη σε θάνατο κατακυρώθηκε. Έτσι η δημοκρατία εκδικήθηκε για δεύτερη φορά τον ίδιο τον δημιουργό της, καταδικάζοντας σε θάνατο το παιδί του δια της αρχής της πλειοψηφίας.
Όλα αυτά σαν μία μικρή ιστορική αναφορά με αφορμή τα ιδεολογήματα και τις ανοησίες, που λένε οι περισπούδαστοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι μας ότι η δημοκρατία επιβάλει να μοιράσουμε τον τίτλο του Έλληνα πολίτη και μάλιστα κάτι πολύ περισσότερο, την Ελληνική ιθαγένεια στα εκατομμύρια των αλλοδαπών που ήλθαν απρόσκλητοι στην χώρα μας. Ποια σχέση μπορεί να έχει αυτό το πλουτοκρατικό κοινοβουλευτικό αγγλοσαξωνικό σύστημα, που ονομάζουν δημοκρατία με την αρχαία δημοκρατία των Αθηνών, μπορείτε και μόνοι σας να συμπεράνετε διαβάζοντας τα παραπάνω.