ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΝΟΣ ΚΤΗΝΟΥΣ (Θανάσης Κλάρας ή Άρης Βελουχιώτης: Μια πολύ διδακτική ιστορία)

Παρασκευή Παρασκευή, Ιουνίου 18, 2010 , In ,

Έφυγε σαν σήμερα από τον μάταιο τούτο κόσμο, πριν από 65 χρόνια, η εγκληματικότερη φυσιογνωμία του 20ου αιώνος στην Ελλάδα, ο Θανάσης Κλάρας (κατά κόσμον Άρης Βελουχιώτης). Αναφέρω σχετικώς με το ατιμωτικό του τέλος, στο βιβλίο μου «Οι Σταλινοτσολιάδες»: «Ένας-ένας οι αντάρτες του εγκατέλειπαν τον «πρωτοκαπετάνιο». Ελάχιστοι ήταν αυτοί που του απέμειναν. Εν τω μεταξύ, τα στρατιωτικά αποσπάσματα βρίσκονται στο κατόπι του. Και τότε έρχεται η χαριστική βολή, από τους μέχρι πρότινος συντρόφους του στο ΚΚΕ. Το ΚΚΕ τον αποκηρύσσει δημόσια και τον διαγράφει εν ψυχρώ από το κόμμα, στις 12 Ιουνίου 1945. Ιδού η ιστορική απόφαση: «Ο Άρης Βελουχιώτης (Θανάσης Κλάρας ή Μιζέριας), αφού μια φορά πρόδωσε και αποκήρυξε το ΚΚΕ, γιατί λύγισε μπροστά στο Μανιαδάκη, ξαναζήτησε τον καιρό του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα να ξαναγοράσει με το αίμα του την προδοσία του εκείνη, που αναγνώρισε και καταδίκασε. Το ΚΚΕ του ‘δωσε τη δυνατότητα αυτή. Σήμερα όμως, σε μια δύσκολη και κρίσιμη στιγμή, από δειλία και φόβο, παρά τις υποσχέσεις και τη συμφωνία που στα λόγια έδειξε, απειθαρχεί και πάλι, ξαναπροδίνει το ΚΚΕ με την τυχοδιωκτική και ύποπτη στάση του, που μόνο τον εχθρό ωφελεί…». (πηγή: «Ριζοσπάστης», 16/06/1945 – Απόφαση του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ). Θεία δίκη για τα εγκλήματά του!

Μαζί με την διαγραφή, το ΚΚΕ δίδει σαφή εντολή στα μέλη του: ¨Ούτε ψωμί ούτε νερό στο Μιζέρια»! Ήρθε η ώρα του τέλους για το ανθρωπόμορφο τέρας, για τον μεγαλύτερο εγκληματία του 20ου αιώνος. Το τέλος αυτό έρχεται την επομένη της δημοσιεύσεως της διαγραφής (17 Ιουνίου). Οι ακριβείς συνθήκες του τέλους του κτήνους είναι αδιευκρίνιστες. Υπάρχει η εκδοχή της εκτέλεσής του, από τα μέλη του στρατιωτικού αποσπάσματος που τον καταδίωκαν, αλλά και της αυτοκτονίας του μόλις στριμώχτηκε. Κατά πάσα πιθανότητα, στελέχη του ΚΚΕ πρόδωσαν την ακριβή θέση του στις στρατιωτικές δυνάμεις. Στην συνέχεια, η κεφαλή του ανθρωπόμορφου τέρατος, καθώς και του υπαρχηγού του, Τζαβέλα, «κόσμησαν» έναν φανοστάτη της κεντρικής πλατείας των Τρικάλων, από τις 18 έως τις 20 Ιουνίου. Αυτό ήταν το τέλος που του άξιζε!».
Γ. Δ.